sonsuz gül
hicretten sonraki beşyüzüncü yıl
minarelerinden bakıyordu iran
çöl mızraklarının akınına
nişaburlu attar ise bir güle bakıyordu
sessiz sözlerle hitap ederek ona
dua eden birinden çok düşünen düşünen biri gibi
senin narin küren benim elimde, zaman sarmalıyor ikimizi
ve biz habersiziz. bu akşamüstü unutulmuş bir bahçede
havada nemleniyor gevrek biçimin
rayihanın değişmez, gelgitli bütünlüğü
ihtiyar, çöken yüzüme yükseliyor benim;
ama seni daha uzun zamandır biliyorum
seni bir an görüveren o çocuktan, bir düşün katmalarında,
ya da burada bu bahçede, eskiden bir sabah
güneşin beyazlığı senin olabilir.
ya da ayın altını ya da zaferin
sert kılıç ağzındaki kırmızı leke
ben körüm ve hiçbir şey bilmiyorum, yine de
yürüyorum, gidilecek yollar var daha
ve her şey bir sonsuzluğu şeylerin, sen müziksin
gök kubbeler, saraylar, ırmaklar, meleklersin
sonsuz gülsün sınırsız, mükemmel
tanrının ölü gözlerime sonunda göstereceği.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder