ekmek yapmayı öğrendim. artık hayatıma devam etmek için dışarı çıkmama gerek kalmıyor.
gelen arkadaşlarımdan sadece un istiyorum. ekmeği poğaçaya benzetiyorlar, övgü mü yergi mi anlamıyorum.
kendimi sürekli kendimi ikna etmeye çalışırken yakalıyorum.
hiç bir şey yokmuş gibi davranmasını beklediğim için, hiç bir şey yokmuş gibi davranmıyor.
canımı sıkıyorum hoşuna gidiyor şerefsizin
ölmemek için kendime yeni sebepler arıyorum
sebep azlığının adını 'sebepler' koydum. bazen işler iyi olur da birden çok sebep bulursam, diğerini bir sonraki sebebe kadar oda sıcaklığında
saklıyorum
gözüm sürekli onu arıyor
meşgul çalıyor
böyle şeyler sadece filmlerde olur sanırmıştım
sadece filmlerde olurmuş
yanılmamışım
virgüllerden dönmek kolaymış
gerçek bir dönüm noktasındayım
noktanın etrafında dönüp duruyorum
açıkçası ne yapacağımı bilmez bir halde
ne yapacağımı bilmiyorum
üstelik ne yapacağımı bilememek bana
ne yapamayabileceğim hakkında bir bilgi de vermiyor
en ufak dahil
o kadar blog gezdim, bu kadar düzenli ve kullanışlısını görmedim. tebrik ederim. içerikler de muazzam.
YanıtlaSileyvallah. çok teşekkürler kardeşim. :)
YanıtlaSil