evet, mayısın son haftasıydı

-genel kanaat-
“Hava o gün çok sıcak."tı
-özel kanaat-

Çok soğuktu da

Güneş vardı ama belli ki başka işleri de vardı

Takvimler mayısın son haftasını gösteriyormuş

Takvimsizlikten her hangi bir ay görmem mümkün değildi.

Onun da beni görmek istediğini sanmıyordum
-takvimlerle aramız hep bozuktu-  

Evet, Mayısın son haftasıydı.

 “Okulun bitmesine de iki hafta kaldı. Nasıl geçti lan dört yıl?”

Muhabbetlerinden anlıyordum

Evet, Mayısın son haftasıydı.

Aynı zamanda Ekim’in sonlarıydı da.

Edirne’nin kendi halkının da dediği gibi

“Havasına ve kızına güven olmaz”dı.

Olmuyordu da. -yani havasına-

Ayların bir suçu yoktu zannımca

Deyimlerin, mevsimlerin ve Edirne’nin kızlarının da    

Dörde bölerken mevsimleri

On ikiye bölerken ayları

Yılları üç yüz altmış beş güne

Günleri yirmi dört saate

Saati altmış dakikaya

Dakikayı altmış saniyeye

Saniyeleri saliselere

Ayırdığımız için

Biz suçluyduk çokça

Ne kadar da seviyorduk bölüp parçalamayı

Elimize geçen ne varsa parampar’çalıyorduk

Yutamıyorduk

Unuttuğumuz bir şey vardı

Bölüşmüyorduk.