murat menteş'le nasıl fotoğraf çektiremedim

-hemen şimdi, aşağıda-

geçen sene bu aralar –eğer tabi beyoğlu sahaf festivali geçen sene bu aralar yapıldıysa-
istanbul’a gittim -edirne’ye gitmeden mecburen uğramam gerek-
istanbul gibi bir şehre gelip arkadaşlarla buluşup iki lafın tomografisini çekip, gezmeden olmaz dedim.
arkadaşlarla buluşup, -samet, uğur, emre, osman- biraz gezip dolaştık.
 –özet geçiyorum buraları-
antepten gelmeden önce zaten aklımda sahaf festivaline uğrama vardı.
bir de murat menteş’in imza günü olduğu haberini alınca dedim, “olum bundan sonra istanbula gelip de sahaf festivaline nerde denk gelicen hadi geldin murat menteş’i nerden bulucan!?”
evet lan haklıyım dedim kendi kendime hak verdim.
Hemen bizim çocuklara söyledim onların başka işleri falan vardı heralde hatırlamıyorum
beni otobüs bindirip yolladılar. -vayn be, başlarından mı savdılar beni yoksa!? ben onlara sorarım!-
o taraflara birkaç kez gittim ama bilmiyorum neyse otobüse bindim
bir iki durak sonra elinde “korkma ben varım” kitabı olan benim yaşlarda bi elaman da otobüse bindi.
dedim, "selamun aleyküm"
dedi, "aleyküm selam"
"menteş’in imza gününe mi bilader?" dedim.
evet dedi çocuk. "hacı ben de oraya gidicem nerde olduğunu da bilmiyorum inerken bana haber et."
tamam dedi eleman mekana gelince beraber indik
“hemen zaten şu yukarda, uzak değil” dedi.
ilerde baktım tabelalar falan var –sahaf festivali, sahaf festivaline gider-
eyvallah dedim sağolasın.
hızlı adımlarla gittim -ne acelem varsa-
baktım menteş'in geleceği kitapçının orda üç beş kişi var ben de o tarafa gittim sıraya girdim.
yarım saat falan var.
hee sıraya girmeden önce baktım yanımda kitap yok! kitaplar hep edirne'de gideyim de bi kitap alayım adama göbeğimi mi imzalatıcam dedim. kendime atarlandım, sonra hemen kendimi sakinleştirip,
kitapçıdan “garanti karantina”yı aldım.
-Üzerinize afiyet pek severim o kitabı, bir de imzalı olsun dedim.-
sırada bekliyorum heyecanlı heyecanlı bu arada baya kalabalık olduk
30-40 kişi oldu baktım kızlar “aa geliyor bak!” falan diye kendi aralarında heyecanlı heyecanlı konuşurken
baktım istiklal tarafından yürüyerek geliyor.
bir daha baktım vayn anasını dedim murat menteş harbiden geliyo lan!
-gelmeden evvel de tam kaldırımda bir çocuk yolunu kesti konuştular falan sonra bizden tarafa doğru yürüdü- hemen fotoğraf makinesini çıkarıp gelirken çekmeye başladım çat1, çaat2, çaat3,
bu arada iyice yaklaştı sonra kim lan bu! der gibi bana baktı
çaaaat4 o bakışta fena bi poz yakaladım.

herkese merhaba, ve tekrar merhaba dedikten sonra  kendisine ayrılan yere oturdu.
üç beş dakka sonra imzaya başladı.
kitabı imzalatan arkadaşlardan bazılar fotoğraf falan çektirelim deyince “kusura bakmayın” falan diyerek kibarca geri çevirdi.
ben de kulak misafiri olduğumdan teklif etmedim.
-ulan dedim zaten sen bu adamla fotoğraf çektirmek için gelmedin-
sonra -aynen lan dedim ben kitap imzalatıp iki kelam etmeye geldim- dedim
kendime hak verdim.
-kendim diye söylüyorum, kendimle çok iyi anlaşıyoruz allah bozmasın.-

öndekilerin imzalar atıldı sonra sıra bana geldiiii, kitabı uzattım
-“merhaba abi” dedim. O da
+”merhaba hoş geldin” dedi
- “eyvallah abi dedim”
kitabı alırken,
+“aslında şiirlerim de kötüdür” dedi.
-“olur mu abi o zaman biz ölek!” dedim –biz ölek’i içimden söyledim”
içimden dediğimi duymuş gibi tebessüm etti.
sonra “ne yazayım” der gibi kafasını kalrıdı dedim abi,
-“feridun’dan sevgilerle yazarsanız dedim, hediye edicem. hava atıcam dedim.”
sonra adımı soyadımı yazdı,
+“hava diye de yazıym mı?” dedi gülerek.
-ulan dedim ne makara adamsın içimden-
-“yok dedim abi gerek yok heralde anlar dedim.”
sonra teşekkür ettim tanıştığıma memnun oldum dedim.
otururken de birkaç fotoğrafını çekip olay yerinden yavaşça uzaklaştım.
velhasıl kelam murat menteş güzel adamdır.
bir gün o da kendine güzel bir at alıp gidecektir
biz güzel adamlar gitmeden kıymet bilmesini öğrenelim yeter.

okuduğunuz için teşekkürler -okumadığınız için üzülmeyin-
allaha emanet olun
kimseye karışmayın.

bunlar da fotoğraflar;