21 grams

“venezüella’lı bir şairin şiiri şöyle başlıyor;
“dünya bizi birbirimize yakınlaştırmak için döndü..”








uzun zamandır izlemek istediğim ve türlü oyunlarla sürekli karşıma çıkan bir filmi daha izlemenin haplı gururunu yaşıyorum.

selamun aleyküm 21 grams’ı izledim

meşhur meksikalı yönetmen alejandra gonzales inarritu’nun –adamın adına bak- ilk izlediğim filmi [izlediğim ilk filmi]
tabi bu filmin ilk olmasında benicio del toro, sean penn ve naomi watts’ın etkisi tartışılmaz hatta tartışılması dahi teklif edilemez.

azcık konusundan bahsedeyim,

filmde bir kaza var ve bu kazayla kesişen üç hayat.
1- sean penn — son günlerini yaşayan ve nakil bekleyen bir kalp hastası.



2- del toro – hapisten yeni çıkmış ve hayatını artık düzene sokmaya uğraşan eski bir suçlu.

3 naomi watts — mutlu mesut hayatına devam ederken bir anda çocuklarını ve kocasını kaybeden bir kadın.





-baştan söyleyeyim film biraz ağır gidiyor sonra vay efendim bu mu söylediğin film kitap okusam bundan daha hızlı ilerlerdi falan demeyin. ama enteresan bi şekilde ilerledikçe merak duygusunu arttıran bi yapısı var.

-film sondan başa, baştan sona, sondan ortaya, ortadan sona, falan baya karışık kuruşuk parça parça ilerliyor ama bu karışıklıklar yavaş yavaş hikayeyi tamamlamanıza yarayan bir yapboz görevi üstleniyor. -yani nerdeyse beş dakikada, bir eskiye bir yeniye dönüyor-

-sean penn’i hem yönetmen he oyuncu olarak sevyoruz

-del toro usual suspects ve snatch filmlerinden severek izlediğim bi abimdir. che’ye ne kadar benzediğini söylememe gerek yok zaten. eğer bu filmde sean penn mi daha iyiydi del toro mu derseniz ben oyumu del toro’dan yana kullanırım.

-naomi watts’ın yeri ayrı zaten bu flmdeki depresif halleri ben yerden yere vuruştur hele sean penn’e bağırıp çağırdığı bir sahne var akıllara zarar. zaten bu filmle oscar’a da aday olmuş.

-ayrıca inarritu bu filmi sadece el kamerasıyla çekmiş. inarritu’ya neden böyle bir şey yaptığını sormuşlar o da şöyle güzel bişey demiş, “dünyayı el kamerasıyla gördüğümüz gibi görüyoruz”

-harbiden o kadar parça pinçik bi film ki şu an başını hatırlamıyorum.
-21 gram meselesini izleyenler öğrensin söylemiyorum
-dediğim gibi biraz ağır ve 124 dakika
-10 üzerinden 7,5 veriyorum ben.
-ben izledim eller baksın.

ve şöyle devam ediyor venezüellalı şair;
“..kendi güzelliklerini bize çevirdi
en sonunda bizi bu düşte bir araya getirene dek”