aforizmalar, franz kafka

"kafesin biri, bir kuş aramaya çıktı."
s.13

"belirli bir noktadan sonra geri dönüş yoktur. bu noktaya erişmek de gerekir."
s.12

"bilgeliğin başladığına ilk işaret, ölmek isteğidir. bu yaşam dayanılmaz görünür, bir başkası ise erişilmez. insan ölmek istediği için utanmaz artık; nefret ettiği eski hücresinden alınıp ilk işi nefret etmeyi öğrenmek olacağı yeni hücresine konulmak için yalvarıp yakarır. bunda belirli bir inancın kalıntısı da etkilidir; taşınma sırasında efendi koridorda görünecek, tutukluya şöyle bir bakacak ve diyecektir ki: "bu adamın yeniden hücreye kapatılmasına gerek yok. o bana geliyor artık."

s.13

"gerçek düşmandan sınırsız bir cesaret akar içinize."
s14

"sayısız sığınak vardır, ancak kurtuluş yolu tektir; ama kurtuluş olasılıkları yine de sığınaklar kadar çoktur. bir hedef var, ama yol yok; bizim yol dediğimiz şey, bir duraksamadır."
s.14

"iyi, bir bakıma rahatsızlık vericidir."
s.14

"önceleri sorularıma neden cevap alamadığımı anlayamıyordum, şimdiyse soru sorabileceğime nasıl inanabildiğimi anlayamıyorum. ama gerçekte inanmıyordum ki, soruyordum sadece"
s15

"sonsuzluk yolunda nasıl böylesine kolayca ilerlediğine hayret eden birisi vardı; gerçekte hızla bayır aşağı yuvarlanıyordu."
s.15

"insan, içinde yok edilemez bir şeyin varlığından sürekli emin olmadan yaşayamaz."
s.16

"insan ancak olabildiğince az yalan söylediğinde olabildiğince az yalan söylemiş olur; yoksa olabildiğince az yalan söyleme fırsatını bulduğunda değil."

s.18

"ev halkını koruyan tanrıya inanmaktan daha keyif veren ne olabilir!"
s.19

"kendini insanlığa bakarak sına. şüphe edeni şüpheye, inananı inanca götürür bu."

s.19

"bir kere olmuş olan iptal edilemez, sadece belirsizleştirilebilir."
s.21

"sözcüklerin yol açtığı karmaşadan kurtuluş: etkin olarak yok edilecek olanın, ilk önce sıkıca kavranmış olması gerekir; ufalanıp dökülen ufalanıp dökülür, ama yok edilemez."
s.21